Bu durumun sayısız örnekleri mevcuttur:
Ülke olarak salgına dönük başta sağlık ama özellikle ekonomiye ilişkin ısraf konuları ve alınacak tedbirlerle uğraşmamız gerekirken, Kanal İstanbul ihalesi yapmaya kalkışmak;
Sokağa çıkma yasağı krizinin ardından yaşanan ve iktidar içi çelişkilere de imada bulunan istifa tiyatrosu; Torba yasalar geleneğinin sürdürülüp dernekler yasasında fişleme anlamı içeren, örgütlenme özgürlüğü ve sivil toplum aleyhine yapılan değişiklikler;
Yangından mal kaçırırcasına, yine torba yasaya dahil edilip şeffaflıktan, denetimden uzak ‘özel’ amaçların Varlık Fonu yasasına yedirilip apar topar Meclis’ten geçirilmek istenmesi;
Atatürk Havalimanı gibi hazır mekanlar, Bahçeşehir Hastanesi gibi yeni yapılmış hasta garantili hastaneler veya yeni hastanelere taşınılmış olması nedeniyle boşaltılmış çok sayıda hastane binaları ya da salgın hastanesine dönüştürülebilecek kamu veya özel binalar varken kolay, kısa süreli ve ucuz yoldan halledilmesi
mümkün olan bir sorun, ancak uzun vadede tamamlanabilecek ve ciddi bir maddi külfet getiren korona hastaneleri yapımına girişilmesi;
Salda gölünde olduğu gibi çevre felaketlerine yol açacak ama birilerinin nemalanmasına da vesile olacak işlere ortam fırsat bilinerek girişilmesindeki pervasızlık;
Medeniyet birikimimizin ürünlerinden olan Şehir üniversitesini tüm toplumun gözü önünde kapatmaya matuf ve vakıf üniversiteleri açısından da büyük bir tehdit oluşturan kanuni düzenlemeye girişilmesi;
Salgınla mücadelede eleştirel sosyal medya paylaşımı yapanlar hakkında soruşturmalar açılması;
Bedava ekmek dağıtımı gibi tüm toplumun faydasına olacak girişimlerde muhalif belediyelerin engellenip üstüne üstlük onların bu tutumunun ‘paralel güç oluşturmak’ şeklinde lanse edilmesi…gibi listesi bir hayli kabarık olan örnekler, hem kriz fırsatçılığının, hem akıl tutulmalarının, hem de otoriterleşme eğilimlerinin hangi safhada olduğunu açık biçimde ortaya koymaktadır.
14.05.2020
Bu haber 5895 kişi tarafından okundu.
Haber Gönderin
